رفتار و آثار ما چيزی جز پاره های وجود ما نيستند . ممکن است زبان توانايی دروغ گويی داشته باشد ، اما هنر فاقد اين تواناييست .

هيچ هنر مندی در مقابل اثر خويش غير صادق نيست .

رفتار های شخصيتی می توانند دروغ باشند ، اما رفتار های روحی دروغ نيستند ،

من مطمئن هستم که تو نيز با من هم عقيده هستی که صورت های روحی هميشه قشنگ تر از صورت های شخصيتی هستند ،

صورت های زيبای شخصيتی هميشه برای من چندش آور بوده است ،اما چهره های حتی زشت روحی برای من مطلوب تر و خواستنی تر جلوه ميکنند .

به هر حال طبيعی ست که ما با کسانی که دوست می داريم ، و برای آن ها ارزش قايليم ، از زاويه ی روحی روبه رو شويم .

آدم ها يا بسياری از آدم ها دچار شک و ترديدند . آن ها ترديد های بی ريشه ی خود را در ما تزريق می کنند . ترس های بی سر انجام خود را در ما تلقين می کنند و ما در برابر اين آدم ها می بايست از پشت پرده يا حجابی سخن بگوييم يا رفتار کنيم ،

شايد به همين دليل است که ما مجبور می شويم حتی طوری نقاشی کنيم که کشف مفاهيم آن تنها برای عده اي راز آشنا و روح مند ميسر باشد .

نمی دانم عملاً اين کار درستی ست يا نه . اما در اين دوران پر تزاحم پر پرده ، بی پرده بودن شايد از حماقت باشد .

شايد تو نيز روزی به اين نتيجه برسی . شايد آن موقع بيش تر و بهتر درک کنی که مخاطب خود را چگونه می بايست انتخاب کنی . و درک کنی که اين جستجو تا چه اندازه مشکل و درد آفرين است .

حال سلام ما به جانب تو ، به جانب شما شايد ، به هر چه هست ، سلام ما را برسان .